پول بیر عجیبه شئی‌دیر…!

به گزارش صریر از تبریز، یکی از سروده های ملمع و طنز استاد مرحوم حمید آرش آزاد را مرور می کنیم؛

جیب بوش، قوناق گلیبدیر اون‌بئش نفر ناهارا
«دردا که راز پنهان، خواهد شد آشکار»
لیقوان پنیری، بیرده خوی یاغینی گؤرنده
«دل می‌رود ز دستم، صاحب دلان! خدا را»
دوست- آشنادان اوچ آی‌دیر، گیزلنمیشم، گل ای پول
«باشد که باز بینم دیدار آشنا را»
تیرلنمیشم آجیمدان، آرواد دئییر: پیانسان
«هات الصبوح هُبّوا یا ایهاالسکاری»
بیر حاله قالمیشیق کی، بیر چومچه یاغ، بیرآز قند
«اشهی لنا واحلی من قبله العذاری»
قوربانینام، رئیس جان! گل، بیر یاغ ائیله اعلان
«روزی تفقدی کن درویش بی‌نوا را»
علمی بوراخ، بیر آزجا سیرتیق‌لیق اوْیران، اوغلوم
«کاین کیمیای هستی، قارون کند گدا را»
آت رادیونو کناره، آل بیر خبرچی آرواد
«تا بر تو عرضه دارد احوال ملک دارا»
باشماق تایی الینده، جلاد کیمی دایانمیش
«دلبر، که در کف او، موم است سنگ خارا»
بئش گون ریاستینده، اینجیتمه خلقی، دوستوم
«نیکی به جان یاران، فرصت شمار، یارا!»
چون یوخ قلومدا قوت، قورخومدان ائیله‌رم من
«با دوستان، مروت، با دشمنان، مدارا»
پول بیر عجیبه شئی‌دیر، بیر آزجا اولسا جیبده
«در رقص و حالت آرد صوفی پارسا را»
بیر باغ ساتیرلاریندی، آغ توکلری قارالدیر
«ساقی! بشارتی ده پیران باصفا را»
ات- یاغ کی یوخدو ائوده، دادسیز اولور غذامیز
«گر تو نمی‌پسندی، تغییر ده قضا را»
حافظ! منی باغیشلا، گر دوزسوز اولدو شعریم
«ای شیخ پاکدامن، معذوردار ما را»!