رفتن به بالا
  • تعداد اخبار امروز : 0 خبر
  • شنبه ۸ مهر ۱۴۰۲
  • السبت ۱۵ ربيع أول ۱۴۴۵
  • 2023 Saturday 30 September
رئیس اتاق بازرگانی تبریز در جمع خبرنگاران؛

تولید ثروت؛ لازمه کمک به معیشت مردم است

صریر: ژائله گفت: آنها که دارایی دارند باید در تولید ثروت برای جامعه نقش موثری داشته باشند؛ وظیفه اصلی این افراد تولید ثروت برای بهبود معیشت مردم است.

به گزارش خبرنگار صریرنیوز در تبریز، «یونس ژائله» امروز در نشست خبری با اصحاب رسانه با اشاره به ظرفیت‌های مهم استان آذربایجان شرقی در عرصه های مختلف صنعتی، معدنی، کشاورزی و تجاری اظهار داشت: نباید رفتارها به گونه ای باشد که موجب فرار سرمایه و سرمایه‌گذار شود.

رئیس اتاق بازرگانی تبریز خاطرنشان کرد: متأسفانه در استان برخی رفتارهای غیراخلاقی باعث شده نخبگان و فعالان اقتصادی از این شهر مهاجرت کنند و اکنون سرمایه‌های انسانی در استان به کمترین تعداد خود رسیده است.

وی با بیان اینکه افراد توانمندی در استان وجود دارد که نباید از نقش‌ آنها غافل شد، گفت: آذربایجان انسان‌های توانمندی دارد که می‌تواند در تولید ثروت برای مملکت نقش موثری داشته باشد باید با حمایت به ماندگاری آنها کمک کنیم.

ژائله با اشاره به چالش های موجود در تولید استان یادآور شد: آذربایجان‌شرقی با کمبود نیروی متخصص و کارگرساده، بنایی، آهنگر، تکنسین و جوشکار، مواجه است که به دلیل سرانه پایین کشور و منابع تولید ثروت پایین، بسیاری از افراد در عراق و پاکستان با درآمد دلاری کار می‌کنند.

وی ادامه داد: استان ما در حال حاضر به جذب سه هزار نفر نیروی انسانی نیاز دارد که این امر در بنرهای جلوی کارخانجات با عنوان جذب نیرو نمایان است. انتظار می رود با توجه به پیشرفت‌ها از سرمایه‌های انسانی صیانت و حمایت کنیم تا آنها را در شهر خود از دست ندهیم و این امر مهم به توجه و نقش رسانه‌ها بستگی دارد.

ژائله با بیان اینکه مشکلاتی که در همه‌ی اتاق‌های بازرگانی‌ کشور وجود دارد و آن تولید ثروت است، ادامه داد: باید بدانیم تولید ثروت وظیفه اصلی کیست؟ اگر یک ملت تولید ثروت نکند و سرمایه‌های خود را نابود کند ملت فقیر و بدبختی خواهد بوذ پس باید با تولید ثروت به ایجاد رفاه و معیشت مردم کمک کنیم.

وی به برگزاری دوره‌های آموزشی توسط اتاق بازرگانی استان اشاره کرد و گفت: با برگزاری این دوره‌ها به نیروهای فعال در کارخانجات و واحدهای تولیدی تعداد صدور گواهی مبدا و حجم صادرات و مبادلات واقعی استان با افزایش چشمگیری مواجه شده‌است.

وی افزود: در سه ماه اول سالجاری ۱۰ هزار نفر، ۱۱۹ ساعت آموزش‌های لازم را یاد گرفته‌اند و اگر فقط ۲۰ درصد از سه هزار نیروی فعال در این واحدها با هنر تجارت آشنا شده و آن را بکار ببندند می‌توانند نقش موثری در توسعه و رشد ایفا کنند.

رئیس اتاق بازرگانی تبریز، ادامه داد: تعداد شرکت‌هایی که با شرایط تحریمی و مشکلات اقتصادی در استان در حال سرمایه گذاری جدید هستند در کل کشور بی نظیر است، به دلیل اینکه تبریز پتانسیل ویژه‌ای دارد و ظرفیت‌هایی که در تبریز وجود دارد در هیچ کجای ایران وجود ندارد.

اخبار مرتبط

نظرات

یادداشت ویژه

روضه رضوان با نفس گرم «فخرالذاکرین» مکتب مرثیه تبریزی

به گزارش صریرنیوز: فرشید باغشمال: با درگذشت «مرحوم حاج‌فیروز زیرک‌کار»، آخرین بازمانده «مکتب مرثیه تبریز» از میان‌مان رفت و سینه‌ای از معارف ارادت‌ورزی به آستان قدسی اهل‌بیت علیهم‌السلام را با خود به سرای جاوید برد. ۱۹ مرداد ۱۳۹۹، روزی که «مرحوم حاج فیروز زیرک‌کار» معروف به «فخرالذاکرین» پیر عارف‌مسلک آستان مقدس آل‌الله رخت از دنیا بست و  در مقبره معروف به «حمال تبریزی» آرام گرفت. سال ۱۳۹۹ همین موقع‌ها بود که نهادهای فرهنگی و بی‌فرهنگی! مسابقه بَنِرزنی برای تسلیت آن بزرگوار گذاشته بودند. با فروکش آن موج‌سواری‌های دل‌آزار، یاد و نام مرحوم زیرک‌کار به فراموشی سپرده شد. به بهانه همین خاموشی و فراموشی در سومین در ماه محرم، یادی می‌کنیم از شعر، شخصیت والا و سبک و سیاق زندگی مردی که اسوه نوحه و مدیحه معاصر در تبریز و آذربایجان و ایران‌مان است.  با درگذشت «مرحوم حاج‌فیروز زیرک‌کار»، آخرین بازمانده «مکتب مرثیه تبریز» از میان‌مان رفت و سینه‌ای از معارف ارادت‌ورزی به آستان قدسی اهل‌بیت علیهم‌السلام را با خود به سرای جاوید برد. مرحوم حاج‌فیروز زیرک‌کار سال ۱۳۱۵ در محله دوه‌چی تبریز چشم به جهان گشود. او تا نوجوانی در یک خانه قدیمی در محله دیک‌باشی تبریز،  سَرِ دار قالی کار می‌کرد و سرگرم معاش روزانه خانواده بود. تا سیزده چهارده سالگی مجالی برای درس‌خواندن نیافت و حتی از سواد خواندن و نوشتن هم بی‌بهره بود. به شوق نوحه‌خوانی؛  از «دار قالی» تا «مدرسه شبانه» در عاشورای یکی از همین سال‌ها، دسته‌ای از محله می‌گذرَد. نوجوانی هم‌سن‌ و سال فیروز تکه‌کاغذی به دست گرفته و نوحه می‌خوانَد. کوی و برزن های‌های به گریه می‌افتد. فیروز 13 ساله بی‌اختیار دست از دار قالی می‌کِشد و دل به شعر جانسوز آن نوجوان می‌بازد. از سویی رشک کودکانه و از دیگر سو شوق نوحه‌خوانی در جانش زبانه می‌کشد: «خوش‌به حالش، چه خوب می‌خواند! چه می‌شد من هم می‌توانستم مثل او نوحه بخوانم!» (1) آن شب تا صبح، پنهانی اشک می‌ریزد و با حسرتِ درس و مشق، به خواب می‌رود. صبح فردا با اراده‌ای که حسرت دیروز در جانش دمیده راهی «مدرسه ناجیان» می‌شود. در عرض ۲ سال درس شبانه، کلاس ششم را تمام می‌کند و در پایان سال دوم، تصدیق کلاس ششم را می‌گیرد. از همین سال‌ها وارد هیات‌های تبریز می‌شود. «یک دفعه دیدم، کل اشعار نیّر را حفظ شده‌ام»! حالا او جوان 18 ساله‌ای است که نه تنها می‌تواند نوحه بخواند بلکه «حفظ نوحه» یکی از دلبستگی‌های هر روزه اوست. در این سال‌ها «کنزالحسین» سیدرضا حسینی معروف به «سعدی زمان» وِرد روزهای بیقراری اوست و سرانجام آن اتفاقی که قرار است شعله در جان نوحه‌خوان جوان بکشد، می‌افتد. آشنایی با شیخ ذاکران، «حاج حسن جهازچی» در یکی از هیات‌های محله امیرخیز او را جدی‌تر به وادی نوحه ترکی و عربی و فارسی می‌رساند. خود حاج‌ فیروز این آشنایی را چنین توصیف می‌کند: دیدم که واقعا حاج‌حسن جهازچی یک مقوله دیگری است. از روی کتاب نمی‌خوانَد. از حفظ می‌خواند و مثل دریا موج می‌زند. از یک نفر که کنارم نشسته‌بود، پرسیدم حاج‌حسن این شعرها را از کجا می‌خواند؟ گفت نَیـّـر داری؟ (2) ...

آخرین خبرها