ضجه «خشت‌های میراثی» زیر پای بی‌عاری!

احد نقش شور / صریرنیوز: خشت تا خشت و آجر به آجر، «تاریخ» است که از در و دیوار تبریز، کوچه های آشتی کنان این شهر و خانه‌های تاریخی و منحصر به‌فردش می بارد و ترانه می‌شود، خانه‌ها و ابنیه‌هایی که هر یک روایتگر زندگی‌هایی رسوب کرده در تار و پود تاریخ دیرینه تبریز و آذربایجان هستند، نمادهایی از خوشی ها و ناخوشی‌های ملتی مقاوم و حرکت ساز!این روزها اما، چه از سر قصور باشد، چه از سر ناآگاهی و فقدان نظارت های بالادستی، یادگار و میراث تاریخی در این شهر نیست که یا فرو نریزد، یا هشدار تخریب دریافت نکند و یا زیر پای غفلت‌ها و بی‌تدبیری‌ها لگدمال تفریح و سرگرمی مشتی جماعت خودبزرگ بین و وندالیست های شهری و دولتی نشود!

مقبرهالشعرای تبریز و محوطه نیمه بازسازی شده و ناقص آن، این روزها به میدانی برای برگزاری غیرعرفی و غیر اصولی مسابقات ورزشی خیابانی تبدیل شده است؛ محوطه ای که هنوز، زخمی بازسازی‌های ناقص و نیمه کاره است و یادمان زیبای آن نیز، به جهت بی‌توجهی‌های صورت گرفته، در معرض تخریب و فروریزی تدریجی قرار گرفته است!

عقل کل‌های لمیده در بدنه مدیریتی و نظارتی میراث فرهنگی، شهرداری، شورای شهر، اداره کل ورزش و جوانان و حتی سازمان ورزش شهرداری، این روزها در هماهنگی و توافقی نامبارک، در حال راهبری پروژه تخریب و آسیب عامدانه و مشهود میراث تاریخی این شهر هستند؛ پروژه‌ای که از سال گذشته و در همین محوطه آغاز شد و در محوطه بازسازی شده موزائیک فرش میدان منصور خاتمه یافت، بی آنکه کسی از مسؤولان ارشد نظارتی و مسؤول، ککشان هم بگزد و مسأله مهمی به نام صیانت از میراث تاریخی و محوطه‌های گردشگری و میراثی، برایشان محلی از اعراب باشد!

آقایان!، ورزش محل و مکان مناسب خود را دارد،‌ این همه سالن و پارک و بوستان و مجموعه و استادیوم ورزشی که از جیب همین مردم ساخته اید و متاسفانه،‌ در پروژه درآمدزائی،‌ به بخش خصوصی واگذار کرده اید،‌ مناسب ترین محل برای برگزاری چنین مسابقاتی است،‌ نه این که برای دیده شدن بیشتر و احیانا،‌ پروژه‌سازی برای برخی پیمانکاران ورزشی، محوطه‌های تاریخی،‌ میراثی و گردشگری تبریز را زیرپای بی‌عاری مدیریتی خود بیندازید؛‌ شما عامدانه و آگاهانه،‌ مجوز تبدیل شدن این محوطه ها،‌ به محلی برای بازی،‌ تفریح،‌ ورزش،‌ دوچرخه سواری و در یک کلام،‌ زیر پا افتادن اماکن تاریخی و میراثی تبریز را می دهید و فردا روزی،‌ کسی جلودار کسی نخواهد بود!

اگر شما در محوطه های تاریحی سراسر ایران، از حافظیه و سعدیه گرفته تا تخت جمشید و بیستون و توس و چغازنبیل و سازه های آبی شوش و دیگر محوطه ها و عناصر تاریخی و میراثی، چنین حماقت و بی‌کفایتی مدیریتی را دیدید، آن وقت به مدیران و مسؤولان تبریزی، مدال کفایت و لیاقت باید بدهید!