رفتن به بالا
  • تعداد اخبار امروز : 0 خبر
  • شنبه ۸ مهر ۱۴۰۲
  • السبت ۱۵ ربيع أول ۱۴۴۵
  • 2023 Saturday 30 September

صریر: شهردار تبریز با بیان اینکه سیاست‌ها و اولویت های شهرداری در شهر متنوع است، گفت: توجه به ورزش همگانی یکی از اصلی ترین سیاست های شهرداری تبریز است.

به گزارش خبرنگار صریرنیوز در تبریز، یعقوب هوشیار در حاشیه بازی مس سونگون و پانیک تالش افزود: برای دستیابی به اجرای سیاست‌های اصلی شهرداری برنامه ریزی های خوبی صورت گرفته و احیای سازمان و مجموعه ورزشی شهرداری تبریز و همچنین نگاه ویژه به زیر ساخت‌های ورزشی از این دست اقدام‌ها به حساب می‌آید.

شهردار تبریز با بیان اینکه استان آذربایجان شرقی و شهر تبریز در رشته‌های مختلف استعدادهای خوبی داشته و دارد، عنوان کرد: این استعدادها دارای تجارب قابل قبولی در میادین ملی و بین المللی هستند که باید در این زمینه برنامه ریزی کرد.

وی از دیگر برنامه‌های ورزشی شهرداری تبریز به هفته‌های ورزشی اشاره کرده و اذعان داشت: انتظار داریم نه تنها در فوتبال بلکه در دیگر رشته‌ای ورزشی مثل والیبال، بسکتبال، دومیدانی، راگبی و شنا و غیره که قبلاً در اوج قرار داشتیم و در بین جوانان این شهر هیجان وجود داشت برگردیم.

شهردار تبریز در پاسخ به این سوال که آیا شهرداری در امر تیمداری نیز ورود خواهد کرد یا صرف در بستر سازی ورزشی اقدام خواهد کرد، اظهار داشت: فعلاً هیچ بنایی بر تیمداری ورزشی نداریم ولی عمدتاً با فراهم سازی زیرساخت‌ها و بها دادن به بحث آموزش و استعدادیابی تا جایی که ورزشکاران جوان بتوانند در رشته‌های مختلف آمادگی حضور داشته باشند.

وی در مورد احتمال تیمداری در ورزش توسط شهرداری تبریز یادآور شد: اگر اقتضایی به وجود بیاید و از سوی مدیریت ارشد استان و اعضای محترم شورای اسلامی شهر تبریز نظر به تیمداری باشد اقدام خواهیم کرد ولی فعلاً بیشتر در بحث آموزش، استعداد یابی و همچنین ورزش همگانی اقدام خواهیم کرد.

هوشیار با اشاره به ساماندهی ورودی ورزشگاه یادگار امام (ره) توسط شهرداری تبریز، خاطرنشان کرد: در مورد سرویس‌های بهداشتی ورزشگاه در حال احداث هستیم و امروز با حضور در بازی هفته پایانی تیم مس سونگون ورزقان در لیگ دسته دو از وضعیت آسفالت ورزشگاه بازدید به عمل آوردیم چرا که اکثر هواداران تیم تراکتور برای تردد در مسیرهای ورزشگاه با یک مقدار اذیت‌هایی روبرو هستند امیدواریم در کمترین بازه زمانی ممکن این وضعیت را به سامان مطلوب برسانیم.

وی با بیان اینکه مجموعه ورزشی یادگار امام (ره) یک مجموعه ۲۰۰ هکتاری می‌باشد، تاکید کرد: از زمانی که به عنوان خدمتگذار مردم شهر تبریز نائل شدم پیشنهاد داده ام کل مجموعه را برای نگهداری در اختیار شهرداری قرار بدهند و از آنجایی که هزینه نگهداری با هزینه بالایی همراه بوده و توسعه ورزشگاه شکل نمی‌گیرد ولی معتقد هستیم بهترین مکان برای خدمت رسانی در شهر تبریز همین ورزشگاه است ولی به لحاظ قانونی با کمی محدودیت‌ها روبرو هستیم و در عین حال با تاکید استاندار و اعضای شورای اسلامی شهر در راستای حل و فصل مشکلات ورزشگاه تمام تلاش خودمان را به کار خواهیم گرفت.

اخبار مرتبط

نظرات

یادداشت ویژه

روضه رضوان با نفس گرم «فخرالذاکرین» مکتب مرثیه تبریزی

به گزارش صریرنیوز: فرشید باغشمال: با درگذشت «مرحوم حاج‌فیروز زیرک‌کار»، آخرین بازمانده «مکتب مرثیه تبریز» از میان‌مان رفت و سینه‌ای از معارف ارادت‌ورزی به آستان قدسی اهل‌بیت علیهم‌السلام را با خود به سرای جاوید برد. ۱۹ مرداد ۱۳۹۹، روزی که «مرحوم حاج فیروز زیرک‌کار» معروف به «فخرالذاکرین» پیر عارف‌مسلک آستان مقدس آل‌الله رخت از دنیا بست و  در مقبره معروف به «حمال تبریزی» آرام گرفت. سال ۱۳۹۹ همین موقع‌ها بود که نهادهای فرهنگی و بی‌فرهنگی! مسابقه بَنِرزنی برای تسلیت آن بزرگوار گذاشته بودند. با فروکش آن موج‌سواری‌های دل‌آزار، یاد و نام مرحوم زیرک‌کار به فراموشی سپرده شد. به بهانه همین خاموشی و فراموشی در سومین در ماه محرم، یادی می‌کنیم از شعر، شخصیت والا و سبک و سیاق زندگی مردی که اسوه نوحه و مدیحه معاصر در تبریز و آذربایجان و ایران‌مان است.  با درگذشت «مرحوم حاج‌فیروز زیرک‌کار»، آخرین بازمانده «مکتب مرثیه تبریز» از میان‌مان رفت و سینه‌ای از معارف ارادت‌ورزی به آستان قدسی اهل‌بیت علیهم‌السلام را با خود به سرای جاوید برد. مرحوم حاج‌فیروز زیرک‌کار سال ۱۳۱۵ در محله دوه‌چی تبریز چشم به جهان گشود. او تا نوجوانی در یک خانه قدیمی در محله دیک‌باشی تبریز،  سَرِ دار قالی کار می‌کرد و سرگرم معاش روزانه خانواده بود. تا سیزده چهارده سالگی مجالی برای درس‌خواندن نیافت و حتی از سواد خواندن و نوشتن هم بی‌بهره بود. به شوق نوحه‌خوانی؛  از «دار قالی» تا «مدرسه شبانه» در عاشورای یکی از همین سال‌ها، دسته‌ای از محله می‌گذرَد. نوجوانی هم‌سن‌ و سال فیروز تکه‌کاغذی به دست گرفته و نوحه می‌خوانَد. کوی و برزن های‌های به گریه می‌افتد. فیروز 13 ساله بی‌اختیار دست از دار قالی می‌کِشد و دل به شعر جانسوز آن نوجوان می‌بازد. از سویی رشک کودکانه و از دیگر سو شوق نوحه‌خوانی در جانش زبانه می‌کشد: «خوش‌به حالش، چه خوب می‌خواند! چه می‌شد من هم می‌توانستم مثل او نوحه بخوانم!» (1) آن شب تا صبح، پنهانی اشک می‌ریزد و با حسرتِ درس و مشق، به خواب می‌رود. صبح فردا با اراده‌ای که حسرت دیروز در جانش دمیده راهی «مدرسه ناجیان» می‌شود. در عرض ۲ سال درس شبانه، کلاس ششم را تمام می‌کند و در پایان سال دوم، تصدیق کلاس ششم را می‌گیرد. از همین سال‌ها وارد هیات‌های تبریز می‌شود. «یک دفعه دیدم، کل اشعار نیّر را حفظ شده‌ام»! حالا او جوان 18 ساله‌ای است که نه تنها می‌تواند نوحه بخواند بلکه «حفظ نوحه» یکی از دلبستگی‌های هر روزه اوست. در این سال‌ها «کنزالحسین» سیدرضا حسینی معروف به «سعدی زمان» وِرد روزهای بیقراری اوست و سرانجام آن اتفاقی که قرار است شعله در جان نوحه‌خوان جوان بکشد، می‌افتد. آشنایی با شیخ ذاکران، «حاج حسن جهازچی» در یکی از هیات‌های محله امیرخیز او را جدی‌تر به وادی نوحه ترکی و عربی و فارسی می‌رساند. خود حاج‌ فیروز این آشنایی را چنین توصیف می‌کند: دیدم که واقعا حاج‌حسن جهازچی یک مقوله دیگری است. از روی کتاب نمی‌خوانَد. از حفظ می‌خواند و مثل دریا موج می‌زند. از یک نفر که کنارم نشسته‌بود، پرسیدم حاج‌حسن این شعرها را از کجا می‌خواند؟ گفت نَیـّـر داری؟ (2) ...

آخرین خبرها