رفتن به بالا
  • تعداد اخبار امروز : 0 خبر
  • شنبه ۸ مهر ۱۴۰۲
  • السبت ۱۵ ربيع أول ۱۴۴۵
  • 2023 Saturday 30 September

صریر: مبتکر طرح محلول پاشی میزان فلز سنگین در محلول های تولید شهرداری تبریز را کمتر از یک در میلیارد اعلام کرد و گفت: چند کلانشهر متقاضی استفاده از محلول تولیدی شهرداری تبریز هستند.

به گزارش خبرنگار صریرنیوز در تبریز، ذاکر حمیدی امروز در گفتگو با خبرنگاران با بیان اینکه محلول مورد پاشش توسط شهرداری تبریز هیچ آسیبی به محیط زیست و سلامتی انسانها وارد نمی کند، اظهار کرد: اقدام شهرداری تبریز در تهیه و پاشش محلول و جایگزینی آن به جای نمک پاشی، برای نخستین بار در سطح کشور و آسیا انجام می شود که افتخاری بزرگ برای شهر تبریز است.

وی با بیان اینکه اجرای این طرح موجب کاهش هزینه های جاری شهرداری تبریز می شود، تامین مواد اولیه محلول را از محل مواد دورریز برخی صنایع عنوان کرد و افزود: آزمایش های لازم در خصوص مواد اولیه محلول انجام و تائیدیه های آن اخذ شده است.

حمیدی هزینه نمک پاشی که پیش از این انجام می شد را برابر با ۱۵ هزار تومان در هر کیلو کلرید سدیم اعلام کرد و گفت: محلول تهیه شده در شهرداری تبریز جهت پاشش تفاوت قیمت زیادی با نمک دارد و بسیار ارزان تر است.

وی با بیان اینکه سیستم تولید محلول تمام اتوماتیک است و به نیروی انسانی و هزینه زیاد نیاز ندارد، به مقدار و زمان تولید محلول در این دستگاه ها اشاره کرد و افزود: هر دستگاه محلول ساز می تواند ۱۰ متر مکعب محلول را در عرض ۱۵ دقیقه تولید کند.

این استاد دانشگاه با اشاره به تولید صفر تا صد قطعات دستگاه محلول‌ساز در شهر تبریز، اظهار کرد: در سیستم نمک پاشی، وجود فلز سنگین موجب ضرر و زیان به محیط زیست، انسانها، آسفالت معابر، لاستیک ها و رینک های خودروها، آب های سطحی و زیرزمینی و غیره می شد.

وی با بیان اینکه در آنالیز سه پاشش اخیر محلول، میزان فلز سنگین حتی به اندازه یک در میلیارد هم نبوده، یادآور شد: در محلول پاشی هیچ خوردگی در لاستیک و رینک خودروها و هیچ وسیله فلزی ایجاد نمی شود.

حمیدی سیستم محلول پاش را مختص شهر تبریز و ثبت شده به نام شهرداری تبریز اعلام کرد و از چند کلانشهر به عنوان متقاضی استفاده از این محلول نام برد و گفت: این سیستم در آمریکا و شهر نیویورک استفاده می شود و در ایران و آسیا فقط در شهر تبریز مورد استفاده قرار می گیرد.

وی با تبریک این دستاورد دانش بنیان به مردم تبریز، جرات و همت شهردار تبریز در جایگزینی این سیستم بجای نمک پاشی را ستود و افزود: با همراهی مردم، می توان بهترین نتیجه را از اجرای طرح محلول پاشی اخذ کرد.

این استاد دانشگاه تبریز با بیان اینکه سال گذشته فقط در یک مرحله نمک پاشی، شش هزار تن نمک استفاده شده بود، حذف نمک در دوره فعلی و جایگزینی محلول پاشی را اقدامی ماندگار از سوی شهرداری تبریز قلمداد کرد.

حمیدی با تاکید بر ضرورت فرهنگ سازی و اطلاع رسانی لازم در خصوص مزیت های محلول پاشی، اجرای این طرح را به نفع شهروندان دانست.

اخبار مرتبط

نظرات

یادداشت ویژه

روضه رضوان با نفس گرم «فخرالذاکرین» مکتب مرثیه تبریزی

به گزارش صریرنیوز: فرشید باغشمال: با درگذشت «مرحوم حاج‌فیروز زیرک‌کار»، آخرین بازمانده «مکتب مرثیه تبریز» از میان‌مان رفت و سینه‌ای از معارف ارادت‌ورزی به آستان قدسی اهل‌بیت علیهم‌السلام را با خود به سرای جاوید برد. ۱۹ مرداد ۱۳۹۹، روزی که «مرحوم حاج فیروز زیرک‌کار» معروف به «فخرالذاکرین» پیر عارف‌مسلک آستان مقدس آل‌الله رخت از دنیا بست و  در مقبره معروف به «حمال تبریزی» آرام گرفت. سال ۱۳۹۹ همین موقع‌ها بود که نهادهای فرهنگی و بی‌فرهنگی! مسابقه بَنِرزنی برای تسلیت آن بزرگوار گذاشته بودند. با فروکش آن موج‌سواری‌های دل‌آزار، یاد و نام مرحوم زیرک‌کار به فراموشی سپرده شد. به بهانه همین خاموشی و فراموشی در سومین در ماه محرم، یادی می‌کنیم از شعر، شخصیت والا و سبک و سیاق زندگی مردی که اسوه نوحه و مدیحه معاصر در تبریز و آذربایجان و ایران‌مان است.  با درگذشت «مرحوم حاج‌فیروز زیرک‌کار»، آخرین بازمانده «مکتب مرثیه تبریز» از میان‌مان رفت و سینه‌ای از معارف ارادت‌ورزی به آستان قدسی اهل‌بیت علیهم‌السلام را با خود به سرای جاوید برد. مرحوم حاج‌فیروز زیرک‌کار سال ۱۳۱۵ در محله دوه‌چی تبریز چشم به جهان گشود. او تا نوجوانی در یک خانه قدیمی در محله دیک‌باشی تبریز،  سَرِ دار قالی کار می‌کرد و سرگرم معاش روزانه خانواده بود. تا سیزده چهارده سالگی مجالی برای درس‌خواندن نیافت و حتی از سواد خواندن و نوشتن هم بی‌بهره بود. به شوق نوحه‌خوانی؛  از «دار قالی» تا «مدرسه شبانه» در عاشورای یکی از همین سال‌ها، دسته‌ای از محله می‌گذرَد. نوجوانی هم‌سن‌ و سال فیروز تکه‌کاغذی به دست گرفته و نوحه می‌خوانَد. کوی و برزن های‌های به گریه می‌افتد. فیروز 13 ساله بی‌اختیار دست از دار قالی می‌کِشد و دل به شعر جانسوز آن نوجوان می‌بازد. از سویی رشک کودکانه و از دیگر سو شوق نوحه‌خوانی در جانش زبانه می‌کشد: «خوش‌به حالش، چه خوب می‌خواند! چه می‌شد من هم می‌توانستم مثل او نوحه بخوانم!» (1) آن شب تا صبح، پنهانی اشک می‌ریزد و با حسرتِ درس و مشق، به خواب می‌رود. صبح فردا با اراده‌ای که حسرت دیروز در جانش دمیده راهی «مدرسه ناجیان» می‌شود. در عرض ۲ سال درس شبانه، کلاس ششم را تمام می‌کند و در پایان سال دوم، تصدیق کلاس ششم را می‌گیرد. از همین سال‌ها وارد هیات‌های تبریز می‌شود. «یک دفعه دیدم، کل اشعار نیّر را حفظ شده‌ام»! حالا او جوان 18 ساله‌ای است که نه تنها می‌تواند نوحه بخواند بلکه «حفظ نوحه» یکی از دلبستگی‌های هر روزه اوست. در این سال‌ها «کنزالحسین» سیدرضا حسینی معروف به «سعدی زمان» وِرد روزهای بیقراری اوست و سرانجام آن اتفاقی که قرار است شعله در جان نوحه‌خوان جوان بکشد، می‌افتد. آشنایی با شیخ ذاکران، «حاج حسن جهازچی» در یکی از هیات‌های محله امیرخیز او را جدی‌تر به وادی نوحه ترکی و عربی و فارسی می‌رساند. خود حاج‌ فیروز این آشنایی را چنین توصیف می‌کند: دیدم که واقعا حاج‌حسن جهازچی یک مقوله دیگری است. از روی کتاب نمی‌خوانَد. از حفظ می‌خواند و مثل دریا موج می‌زند. از یک نفر که کنارم نشسته‌بود، پرسیدم حاج‌حسن این شعرها را از کجا می‌خواند؟ گفت نَیـّـر داری؟ (2) ...

آخرین خبرها