رفتن به بالا
  • تعداد اخبار امروز : 0 خبر
  • شنبه ۸ مهر ۱۴۰۲
  • السبت ۱۵ ربيع أول ۱۴۴۵
  • 2023 Saturday 30 September

صریر: اگر درختان بلند قامت و کهنسال خیابان ولیعصر تهران به نمادی ماندگار برای پایتخت تبدیل شده‌اند، چنارهای بلند بالا و پر شاخ و برگ بلوار ۲۹ بهمن تبریز هم تداعی‌گر گذشته پر شکوه این شهر و یادگاری از باغ شهر تبریز کهن است.

به گزارش صریرنیوز به نقل از شهرداری تبریز، خیابان‌ها و هر آنچه در آن است موزه‌های زنده شهر به شمار می‌روند. موزه‌هایی که هر روز مقابل چشم شهروندان رخ نمایی می‌کنند و رنگ و بویی از گذشته را به تصویر می‌کشند. برای دیدن و لمس این زیبایی‌ها نیاز نیست هیچ بلیتی تهیه کرده و مسیرتان را کج کنید. کافی است کمی در خیابان سر به هوا باشید و شهر را بهتر و با جزئیاتی بیشتر ببینید.

حکایت درختان پر شمار چنار تبریز نقل امروز و دیروز نیست. به گواه کتاب‌های تاریخی از زمان شکل‌گیری و احداث این خیابان، ردیف درختان چنار هم کنار هم کاشته شد و بعد نهرهای آب روان از زیر درختان جاری می‌شد. اصلا کسی چه می‌داند شاید همین چند دهه پیش تبریزی‌ها در روزهای تعطیل در سایه سار همین درختان و کنار این نهرها بساط می‌کردند و بعد خنده بود و گپ و گفت و استکانی چای و هندوانه‌ای خنک.

بعدها که پای توسعه شهری به میان آمد و ساختمان سازی رونق گرفت، روزگار چنارها از رونق افتاد. ساخت و سازهای مترو و قطار شهری از یک سو و نادیده گرفتن درختان و گاه قطع آنها توسط شهروندانی که نگران پیدا نبودن ویترین مغازه شان بودند از سوی دیگر، روز به روز بیشتر گلوی این تنفس‌گاه سبز شهر را تنگ کرد.

حالا شهرداری تبریز در اقدامی جدید در کنار برنامه ریزی برای توسعه فضاهای سبز و افزایش سرانه این فضاها در صدد احیای دوباره داستان چنارهای شهر کرده است.

شهردار منطقه ۲ تبریز در گفتگو با شهریار از کاشت و احیای چنارهای خیابان امام خمینی (ره) توسط واحد فضای سبز این منطقه خبر داده و می‌گوید:  درختان چنار خیابان امام خمینی (ره) و بلوار ۲۹ بهمن قدمتی طولانی دارند و از دیرباز این خیابان که از اصلی ترین خیابان‌های کهن شهر تبریز است به جهت درختان چنار قدیمی و زیبا مورد توجه شهروندان بوده است.

موسی علی پور ادامه می‌دهد: از سال‌های گذشته و ایام قدیم درختان چنار فضای خوبی به این مسیر بخشیده بود که سالهای اخیر به مرور این درختان رفته رفته خشک شدند. در پی سر ریز شدن مصالح حاصل از ساخت و سازها در پای درختان، از رشد کافی آنها جلوگیری شد و آسیب های زیادی متوجه این درختان شده است.

او با تاکید بر اینکه قصد داریم اکوسیستم این مسیر را به سالهای قبل بازگردانیم، می‌گوید: خوشبختانه گونه چنار با اقلیم تبریز سازگار است و به همین سبب بار دیگر با کاشت چنارهای جدید و جوان، بار دیگر این مسیر با درختان سر به فلک کشیده چنار احیا خواهد شد.

شهردار منطقه ۲ تبریز با اشاره به جزئیات این اقدام زیست محیطی ادامه می‌دهد: کاشت نهال های چنار از اسفندماه آغاز می شود و در حال حاضر در مرحله جانمایی چاله ها و آماده سازی فضاهای مورد نیاز برای کاشت گونه ها هستیم چرا که این درختان باید در فواصل مشخص از یکدیگر و به طور اصولی کاشته شوند. به همین دلیل در این مرحله از تعداد دقیق درختان در حال کاشت نمی‌توان آمار و عدد دقیقی ارائه کرد.

به گفته علی پور، منابع آبی مورد نیاز برای این درختان تامین شده است و روان آب های موجود در این مسیر یکی از این منابع خواهد بود.

شاید یکی از جالب ترین موضوعات در طرح احیای چنارهای محور ۲۹ بهمن تبریز موضوع شناسنامه دار کردن این گونه‌ها باشد. به طوری که با تهیه شناسنامه برای این گونه‌ها می‌توان آمار و تاریخچه‌ای برای نسل‌های آینده نیز تدوین و آماده کرد.

شهر با همین جزئیات و اجزای زنده شکل می‌گیرد و تاریخ همین‌ها را در حافظه خود ثبت می‌کند. یاد ایام و گذری به گذشته خاطراتی از باغ شهر تبریز را ثبت کرده است و حالا همه با لبخندی محو از آن روزها نقل می کنند ولی شاید بتوان تاریخ را هم دوباره زنده کرد.

شهرداری تبریز با برنامه ریزی برای احیای باغ شهر قدیمی و توجه به حفاظت از محیط زیست حالا بار دیگر مفاهیم مهمی همچون اکوسیستم، فضای سبز، تنفس گاه‌های شهری و… را مرور و روایت می‌کند.

اخبار مرتبط

نظرات

یادداشت ویژه

روضه رضوان با نفس گرم «فخرالذاکرین» مکتب مرثیه تبریزی

به گزارش صریرنیوز: فرشید باغشمال: با درگذشت «مرحوم حاج‌فیروز زیرک‌کار»، آخرین بازمانده «مکتب مرثیه تبریز» از میان‌مان رفت و سینه‌ای از معارف ارادت‌ورزی به آستان قدسی اهل‌بیت علیهم‌السلام را با خود به سرای جاوید برد. ۱۹ مرداد ۱۳۹۹، روزی که «مرحوم حاج فیروز زیرک‌کار» معروف به «فخرالذاکرین» پیر عارف‌مسلک آستان مقدس آل‌الله رخت از دنیا بست و  در مقبره معروف به «حمال تبریزی» آرام گرفت. سال ۱۳۹۹ همین موقع‌ها بود که نهادهای فرهنگی و بی‌فرهنگی! مسابقه بَنِرزنی برای تسلیت آن بزرگوار گذاشته بودند. با فروکش آن موج‌سواری‌های دل‌آزار، یاد و نام مرحوم زیرک‌کار به فراموشی سپرده شد. به بهانه همین خاموشی و فراموشی در سومین در ماه محرم، یادی می‌کنیم از شعر، شخصیت والا و سبک و سیاق زندگی مردی که اسوه نوحه و مدیحه معاصر در تبریز و آذربایجان و ایران‌مان است.  با درگذشت «مرحوم حاج‌فیروز زیرک‌کار»، آخرین بازمانده «مکتب مرثیه تبریز» از میان‌مان رفت و سینه‌ای از معارف ارادت‌ورزی به آستان قدسی اهل‌بیت علیهم‌السلام را با خود به سرای جاوید برد. مرحوم حاج‌فیروز زیرک‌کار سال ۱۳۱۵ در محله دوه‌چی تبریز چشم به جهان گشود. او تا نوجوانی در یک خانه قدیمی در محله دیک‌باشی تبریز،  سَرِ دار قالی کار می‌کرد و سرگرم معاش روزانه خانواده بود. تا سیزده چهارده سالگی مجالی برای درس‌خواندن نیافت و حتی از سواد خواندن و نوشتن هم بی‌بهره بود. به شوق نوحه‌خوانی؛  از «دار قالی» تا «مدرسه شبانه» در عاشورای یکی از همین سال‌ها، دسته‌ای از محله می‌گذرَد. نوجوانی هم‌سن‌ و سال فیروز تکه‌کاغذی به دست گرفته و نوحه می‌خوانَد. کوی و برزن های‌های به گریه می‌افتد. فیروز 13 ساله بی‌اختیار دست از دار قالی می‌کِشد و دل به شعر جانسوز آن نوجوان می‌بازد. از سویی رشک کودکانه و از دیگر سو شوق نوحه‌خوانی در جانش زبانه می‌کشد: «خوش‌به حالش، چه خوب می‌خواند! چه می‌شد من هم می‌توانستم مثل او نوحه بخوانم!» (1) آن شب تا صبح، پنهانی اشک می‌ریزد و با حسرتِ درس و مشق، به خواب می‌رود. صبح فردا با اراده‌ای که حسرت دیروز در جانش دمیده راهی «مدرسه ناجیان» می‌شود. در عرض ۲ سال درس شبانه، کلاس ششم را تمام می‌کند و در پایان سال دوم، تصدیق کلاس ششم را می‌گیرد. از همین سال‌ها وارد هیات‌های تبریز می‌شود. «یک دفعه دیدم، کل اشعار نیّر را حفظ شده‌ام»! حالا او جوان 18 ساله‌ای است که نه تنها می‌تواند نوحه بخواند بلکه «حفظ نوحه» یکی از دلبستگی‌های هر روزه اوست. در این سال‌ها «کنزالحسین» سیدرضا حسینی معروف به «سعدی زمان» وِرد روزهای بیقراری اوست و سرانجام آن اتفاقی که قرار است شعله در جان نوحه‌خوان جوان بکشد، می‌افتد. آشنایی با شیخ ذاکران، «حاج حسن جهازچی» در یکی از هیات‌های محله امیرخیز او را جدی‌تر به وادی نوحه ترکی و عربی و فارسی می‌رساند. خود حاج‌ فیروز این آشنایی را چنین توصیف می‌کند: دیدم که واقعا حاج‌حسن جهازچی یک مقوله دیگری است. از روی کتاب نمی‌خوانَد. از حفظ می‌خواند و مثل دریا موج می‌زند. از یک نفر که کنارم نشسته‌بود، پرسیدم حاج‌حسن این شعرها را از کجا می‌خواند؟ گفت نَیـّـر داری؟ (2) ...

آخرین خبرها