سربازان ایثارگر در عرصه سلامت جان خود را فدا کردند/ مدافعان سلامت در خط مقدم مبارزه با کرونا

به گزارش صریرنیوز، حدود ۱۸ ماه است که از شیوع ویروس کرونا می گذرد و مدافعان سلامت همچنان با جان و دل پای کار ایستاده اند و برای نجات مردم از جان خویش مایه گذاشتند و در این راه پرستاران و پزشکانی شهید مدافع سلامت شدند و با حضور بی نظیر خود در صحنه تجلی ایثار و از خود گذشتگی شدند که زحمات آن ها از اذهان پاک نخواهد شد.

شهدای مدافع سلامت همچون شهدای دوران هشت سال دفاع مقدس و شهدای مدافع حرم در شرایطی وارد میدان مقابله با ویروس منحوس کرونا شدند که این بیماری ناشناخته جان هموطنان را تهدید می کرد؛ در این نبرد سخت جان خود را تقدیم کردند تا مردم کشورمان در صحت و سلامت کامل زندگی کنند و هیچ کمبودی در دوره بیماری شان حس نکنند.

شهید فرزاد نامی، اولین شهید مدافع سلامت بیمارستان امام رضا است که ۱۲ مرداد ماه سال ۱۳۹۹ به دلیل ابتلا به کرونا جان خود را از دست داد.

ایشان ۳۰ تیرماه سال ۱۳۵۶ به دنیا آمدند و ۱۰ سال سابقه کار داشتند و در بخش فیزیوتراپی بیمارستان خدمت می کردند.

دلسوزی شهید نامی و ارتباط خوب با خانواده و همکاران

نویده دلاور، همسر شهید فرزاد نامی می گوید: آقای نامی شخصیتی واقعا دلسوز و حس هم نوع دوستی زیادی داشتند و به بیمارهایشان بیش از اندازه دلسوز بودند و هیچ وقت خودشان را دکتر نمی دانستند و به حالت روانی خدمت می کردند؛ بیمارهای کرونایی خاطره های خوبی از ایشان داشتند چرا که آقای نامی به گونه ای با بیماران رفتار می کردند که گویا رابطه ی فامیلی دارند.

وی ادامه می دهد: همسرم به گونه ای عجیب به نماز و روزه هایشان پایبند بودند و در هیچ شرایطی از نماز و روزه خود نمی گذشتند که خدای متعال گلچین کردند.

او می افزاید: آقای نامی برای فرزندانمان، خانواده مان و مادرشان واقعا مهربان بودند و احترام زیادی قائل بودند و همیشه به مادرشان کمک می کردند؛ ایشان یک پدر نمونه برای فرزندانمان و همسری ایده آل برای من بودند و دیگر نمی توانم توصیف شان کنم، واقعا سخت است.

وی اظهار می کند: برای من و فرزندانم همسر و پدری نمونه بودند که بیش از اندازه به بچه ها توجه می کردند و هر مسئله ای در خانواده مان مطرح بود حتما به این توجه می کردند که تمامی مسائل با نظرسنجی و احترام به همه پیش رود و در نتیجه با مشورت همه ی اعضای خانواده مسئله را حل می کردند و به تنهایی تصمیم نمی گرفتند.

خانم دلاور ادامه می دهد: با فرزندانمان رابطه ی خوبی داشتند و با وجود مشغله ی کاری زیادد تک تک نیاز های فرزندانمان را تأمین می کردند و وظیفه پدری و همسری را به نحو احسن انجام دادند که یاد و خاطره ی در ذهن همه ی اعضای خانواده و همکاران خواهد ماند.

وی بیان می کند: آقای نامی خصوصیت عجیب و بارزی داشتند و آن این بود که بیش از اندازه در کارشان جدی بودند و هیچ گونه سهل انگاری و کم کاری نداشتند و دلسوزانه همراه با پشتکار در شرایط سخت به بیماران رسیدگی می کردند و کمک حالشان بودند که بین همکاران و دوستان جدی بودن در کارشان و دل پاک ایشان بیشتر از هر خصوصیتی مطرح بود؛ واقعا دلشان پاک بود و بدون ریا تلاش می کردند.

او ادامه می دهد: این خصوصیات باعث شد که در کار و زندگی به موفقیت زیادی دست یافتند و علاوه بر حالت های درمانی از نظر روانی با بیماران رابطه ی خوبی داشتند و این موضوع بین همکاران و بیماران بیشتر از هر موضوعی مطرح بود.

بهترین خاطره ی همسر شهید

وی بیان می کند: ثمره زندگی من و همسرم دو فرزند است که فرزند اول مان محنّا ۱۲ ساله و فرزند دوم امیر علی ۶ ساله است.
بهترین خاطره ام به دنیا آمدن فرزندانمان است که از آن روز ها خاطره زیبایی را به حافظه ام سپرده ام و حال عجیبی بود که فرزند اول مان یعنی دخترم به دنیا آمده و آقای نامی با رفتار خوب خود که می توانم طعم مادری را برای اولین بار بچشم، با من همراه بودندو همچنین به دنیا آمدن امیرعلی هم خاطره خوبی بود که همسرم در همه حال کنار من بودندو درآن روزها باعث خوشحالی من شدند.

دوره بیماری شهید مدافع سلامت

خانم دلاور ادامه می دهد: آقای نامی ۲۲ تیر سال ۹۹ بعد از ظهر از بیمارستان برگشتند و حالشان مساعد نبود و تب و لرز عجیبی داشتند؛ ما فکر کردیم از خستگی است و بعد از استراحت حالشان خوب می شود بعد از چند روز احتمال به کرونا دادیم و تست دادند که جواب مثبت بود.

وی می افزاید: درمان آقای نامی را شروع کردیم و دارو های تجویز شده و مایعات مصرف کردند ولی گویا سیستم ایمنی آقای نامی کاملا ضعیف شده بود و روز به روز حالشان بدتر می شد و بالاخره ۳۱ تیرماه بعد از ۱۰ روز استراحت در منزل، در بیمارستان بستری شدند که در بیمارستان حالشان بد بود و درگیری ریه هایشان خیلی زیاد بود؛ بعد از چند روز بستری در بیمارستان ۱۲ مرداد سال ۹۹ ما را تنها گذاشتند و دنیایشان را عوض کردند و محل دفن شان وادی رحمت است.

قدردان یکدیگر باشیم

او اظهار می کند: متاسفانه یا خوشبختانه همسرم وصیّتی نداشتند و نمی دانستیم سرنوشت اینگونه نوشته شده و به این زودی از دستمان می روند و تنها می مانیم.

خانم دلاور می گوید: تا زنده هستیم قدر همدیگر را بیشتر بدانیم واقعا تحمل این مصیبت درد سختی است و ای کاش واکسن زودتر به دستمان می رسید و کادر درمان را به موقع واکسینه می کردند که به غیر از ما جوانان زیادی همسرشان را از دست دادند، فرزندان زیادی بدون پدر و مادر ماندند و مادر و پدر های پیر بدون فرزند شدند و جگر گوشه شان را از دست دادند که ای کاش حداقل کادر درمان زودتر واکسینه می شدند و دنیا اینگونه داغدار نمی شد و به عزا نمی نشست.

ابوالفضل دلاور، پدرزن شهید فرزاد نامی می گوید: آقا فرزاد آگاهانه، عارفانه، بی بهانه و صادقانه به میدان رفتند؛ ایشان به اکثر بیماران کرونایی در بیمارستان سر می زدند و همیشه پیگیر حال بیماران کرونایی بودند و درمانشان می کردند؛ وقتی حال بیماران کرونایی بهتر می شد و مرخص می شدند حال ایشان هم بهتر می شد و با انرژی بیشتری برای درمان بیماران تلاش می کردند.

او ادامه می دهد: باید جاوید بود و عاشق و دلسوخته حتی برای جامعه همانند فرزاد که عاشق کارش بودند و کمک به بیماران را در اولویت قرار می دادند که بیماران فرزاد در سالگردش روی ویلچر به گونه ای اشک می ریختند و دریای ادب بودند و می گفتند:« ای کاش ما می مردیم ولی اتفاقی برای او نمی افتاد.»

حس عرفانی پرواز شهید فرزاد نامی

آقای دلاور با اشاره به اینکه شهید نامی اهل شعر و ادب بود، می افزاید: وقتی کمی حوصله ام سر می رفت آقا فرزاد می گفت:«پدر مثنوی بخوانم حالتان خوب شود؟» همه مرده اند، مگر اهل دل. اگر اهل دل باشید، عشق در وجودتان نهادینه شده است.

او اظهار می کند: در طول ۱۲ سال از آقا فرزاد یک کلمه بی ادبی ندیدم که ۱۵ روز به شهادتشان مانده بود می گفتند:« حاج آقا سر سفره ی بزرگی نشسته بودیم و غذا می خوردیم که من حالم دگرگون شد و حس پرواز به من دست داد.» من هم گفتم:« ان شاءالله مقامت ارتقاء می یابد.» و او واقعا پرواز کرد و رفت.

حرف دل بیماران کرونایی تبریز

خانم حسن زاده یکی از شهروندان تبریزی در گفت و گوی با خبرنگار صریرنیوز می گوید: من به کرونا مبتلا شده ام و همراه خانواده ام در منزل استراحت می کنیم و برای تزریق آمپول و سرم به بیمارستان مراجعه می کنیم که اکنون وضعیت کرونا در کشورمان خطرناک است باید بیش از پیش مراقب سلامتی خود و خانواده مان باشیم.

او ادامه می دهد: حال من و خانواده ام رو به بهبودی است و از کادر درمان و مدافعان سلامت که از جان خودشان می گذرند تا بیماران کرونایی به سلامت و تندرستی کامل برسند، تشکر و قدردانی می کنم چه بسا تعدادی زیادی از مدافعان سلامت ایثار و فداکاری خود را به جامعه نشان دادند و به فیض شهادت نائل شدند.

آقای محمدی یکی دیگر از شهروندان تبریزی می گوید: من و خانواده ام سه ماه قبل بیماری کرونا گرفتیم و خودم همراه فرزندانم در منزل استراحت می کردیم؛ همسرم هم در بیمارستان بستری بود ولی به لطف خدا و کمک کادر درمان به بهبودی کامل رسید و مرخص شد.

او ادامه می دهد: در روزهای ابتدایی که هراس بسیار زیادی در خصوص ابتلا به کرونا وجود داشت فعالان حوزه سلامت و کادر درمان با فداکاری پا به عرصه گذاشتند و خدا را شاکریم با وجود طولانی شدن و فرسایشی شدن مبارزه با کروناویروس، اما همچنان روحیه جهادی، ایثار و از خودگذشتگی بین کادر درمان وجود دارد.

وی می افزاید: روحیه ترویج فرهنگ ایثار و شهادت که در بین تمامی رزمندگان مدافع سلامت وجود دارد، همه کمبودها را پوشش داده است و شهدای مدافع سلامت درس ایثار و از خودگذشتگی به ما دادند و امروز کادر درمانی با وجود همه کمبودها پای مردم ایران ایستاده اند و ارائه خدمت می کنند.

آقای محمدی اظهار می کند: شهدای مدافع سلامت بهترین الگو برای جامعه مان هستند و با زندگی و حیات جاودانی خویش یک سبک و سیره معنوی را به انسان‌ها هدیه کردند و برای جامعه خویش تحول آفریدند که یاد و خاطره شان همیشه در یاد همه مردم ایران خواهد ماند.

مدافعان سلامت این روزها در صف مقدم مبارزه با کرونا بر اساس وظیفهٔ انسان دوستانه خود تنها به نجات جان مردم فکر می کنند و درد و رنج زیادی متحمل می شوند تا نعمت سلامتی را به بیماران کرونایی بازگردانند؛ پزشکان و پرستاران در عرصه ی سلامت خالصانه و صادقانه تلاش می کنند و تا شکست نهایی ویروس کرونا در کنار همه ی بیماران و خانواده شان هستند.

رشادت و ایثارگری های زنان و مردان سفیدپوش در تاریخ مان ثبت شد و در سراسر کشور و استان مان مردان و زنانی با تقدیم جان خودشان برای سلامت مردم تلاش کردند و یاد و خاطره تلاش های شبانه روزی «شهید فرزاد نامی» در کنار سایر مدافعان سلامت استان در یاد ها باقی خواهد ماند.

این روزها کادر درمان تقاضایی به جز در خانه ماندن و عدم حضور غیر ضروری در خارج از خانه ندارند و امیدواریم با رعایت کامل پروتکل های بهداشتی و واکسیناسیون به موقع تمام گروه های سنی موجب ریشه کن شدن این ویروس در سطح جامعه شویم.

گفت‌وگو از معصومه نعمتی